علمی-پژوهشی
علی اکبر نورسیده؛ علی باقری
چکیده
بافت در حوزه متنشناسی از مؤلفههای اساسی به شمار میآید که نقش کارکردی به زبان متن می بخشد. نظریه کارگفت یکی از نظریات کاربردی است که معنای اصلی اظهارات زبانی را وابسته به کاربر آن میداند، لذا فهم زبان کاربری شده منوط به دریافت بافت پیرامونی و ایجاد تقابل مثبت بین آن و محتوا میباشد. گفتمان خلافت در نهجالبلاغه به عنوان ...
بیشتر
بافت در حوزه متنشناسی از مؤلفههای اساسی به شمار میآید که نقش کارکردی به زبان متن می بخشد. نظریه کارگفت یکی از نظریات کاربردی است که معنای اصلی اظهارات زبانی را وابسته به کاربر آن میداند، لذا فهم زبان کاربری شده منوط به دریافت بافت پیرامونی و ایجاد تقابل مثبت بین آن و محتوا میباشد. گفتمان خلافت در نهجالبلاغه به عنوان یک گفتمان تاریخی – سیاسی است؛ از این روی، ضروری بود که این گفتمان در سایه اظهارات زبانی امام(ع) و شرایط بیرونی حاکم بر آنها و بازسازی پس زمینههای تاریخی خلافت مورد واکاوی قرار گیرد. پژوهش حاضر سعی دارد با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر نظریه کارگفت و تقسیمات پنجگانه جان سرل، زبان کاربری شده در گفتمان خلافت را واکاوی ونقش کارگفتها را در بازشناسی منظور امام تبیین کند. دستاوردهای این پژوهش نشان میدهد که گزارههای کاربری شده در گفتمان خلافت با بافت بیرونی رابطه بسیار قوی دارند، به طوریکه زبان از حالت تولیدی صرف خارج و نقش پراگماتیکی به خود گرفته است. کنشهای درگفته و توان منظوری تأکید، توضیح وتببین، پند و نصحیت و هشدار از بسامد بالایی در اظهارات زبانی امام(ع) برخوردار است که اول اینکه در قالب کارگفتهای اظهاری، ترغیبی، تعهدی و عاطفی در این گفتمان قابل پیجویی هستند، و دوم اینکه این کارگفتها در بیشتر اوقات از طریق استراتژی غیرمستقیم و به شکل ضمنی متجلی میشوند.
علمی-پژوهشی
قربانعلی قربان زاده سوار؛ مسعود فصیح رامندی
چکیده
امام علی(ع) که نام او قرین عدالت است نه تنها در جهان اسلام و عالم تشیع بلکه در تاریخ بشریت بهعنوان اندیشمند و سیاستمدار طلایهدار عدالت مطرح است؛ بنابراین، منش علی(ع) نه تنها بهعنوان امیر فصاحت و بلاغت سیاست نظری، بلکه امام مساوات و عدالت سیاست عملی میتواند بهعنوان تراز سنجش عدالت نظامهای سیاسی محسوب شود. هدف پژوهش حاضر، ...
بیشتر
امام علی(ع) که نام او قرین عدالت است نه تنها در جهان اسلام و عالم تشیع بلکه در تاریخ بشریت بهعنوان اندیشمند و سیاستمدار طلایهدار عدالت مطرح است؛ بنابراین، منش علی(ع) نه تنها بهعنوان امیر فصاحت و بلاغت سیاست نظری، بلکه امام مساوات و عدالت سیاست عملی میتواند بهعنوان تراز سنجش عدالت نظامهای سیاسی محسوب شود. هدف پژوهش حاضر، ترسیم عدالت در سیره عملی دوران حکمرانی آن حضرت بود و پرسش پژوهش حاضر این بود که عدالت در دوران حکومت علی(ع) چه جایگاهی داشت؟ فرضیه پژوهش در پاسخ به پرسش مزبور این بود: همان طور که عدالت، وجه نمایان سیره نظری امام است، در سیره عملی امام نیز عدالت، نقش محوری دارد. با بررسی فرضیه مزبور، یافته پژوهش حاضر با کاربرد روش کتابخانهای ـ اسنادی ـ توصیفی ـ تاریخی ـ تحلیلی این شد که عدالت، بنیان حکومت علوی بود و آن حضرت، فلسفه قبول زمامداری را اجرای عدالت اعلام نمود و در دوران حکمرانی خویش از هیچ کوششی برای تحقق عدالت در عرصههای گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دریغ نورزید. از اینرو میتوان گفت: علی(ع) در دوران حکمرانی خویش، تراز عدالت را به مثابه سنگ محک عیار عدالت حکومتهای همه اعصار و امصار ارائه داده است.