نوع مقاله : علمی-پژوهشی
نویسنده
دانشیار گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
موضوع این پژوهش مشکل زبان ایرانیان در مرکز حکومت امام علی (ع)، عراق، است. علی بن ابی‌طالب (ع) (خلافت 35-40ق) پایتخت را از مدینه به عراق برد؛ منطقه‌ای که شهرهای قدیمی و نوبنیاد آن افزون بر اعراب، جمعیتی بسیار از ایرانیان را در خود جای داده بودند که بیشتر آنان از موافقان ایشان بودند. به گواهی تاریخ این ایرانیان فرهنگ به‌ویژه زبان خود را حفظ کرده بودند ولی تسلطی به زبان عربی نداشتند. در این بررسی جنبه‌های مختلف این موضوع مورد توجه قرار گرفته است.
این پژوهش با تکیه بر منابع متنوع کتابخانه‌ای و توصیف و تحلیل آنها در چهارچوب بینش تاریخی – اجتماعی صورت پذیرفته است.
پرسش اصلی این است که مشکل زبان ایرانیان تا چه اندازه اهمیت داشت و آیا مورد توجه امام علی (ع) و نزدیکان ایشان قرار گرفت و برای رفع این مشکل تدبیری اندیشیده شد؟
بررسی‌ها نشان می‌دهد، به رغم وجود گزارش‌هایی مبنی بر اقدام به تدوین نحو عربی توسط امام و ابوالاسود دؤلی با هدف خالص‌سازی این زبان، به نظر می‌رسد هدف اصلی امام و ابوالاسود از گردآوری مباحث علم نحو، آشنا ساختن ایرانیان با زبان عربی و برطرف‌کردن این مشکل بود تا به این وسیله، زمینه ارتباط نزدیکتری با آنان فراهم گردد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Imam Ali (PBUH) and the Persians’ Problem with Arabic Language
نویسنده [English]
- Abdolrahim Ghanavat
Associate Professor, Department of History and Civilization of Islamic Nations, Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]
The subject of this study is the Persians’ problem with Arabic language in the center of Imam Ali’s government, Iraq. Imam Ali (PBUH) (Caliph from 35 to 40 AH) relocated his capital from Medina, Arabic Peninsula, to Iraq, a region whose old and newly built towns were inhabited by Arabs as well as by many Persians, a majority of who were his proponents. Historical evidence shows that the Persians had preserved their culture, especially their language, but had no command of Arabic language. Different aspects of this issue have been examined in the present study. The main research question is how important the Persians’ problem with the language was, and what remedies were considered for the problem. This study draws upon various library sources, describing and analyzing them within the framework of a socio-historical view. Research shows that despite some accounts to the effect that Imam Ali (PBUH) and Abu al-Aswad al-Du’ali codified the Arabic grammar with the purpose of purifying the language, the two men’s main purpose in compiling the grammatical subject matter seem to have been to familiarize the Persians with the language, thereby removing the above-mentioned problem, so that the way would be paved for a closer communication with the Persians
کلیدواژه‌ها [English]
- Imam Ali (PBUH)
- the Persians
- Arabic grammar
- Abu al-Aswad al-Du’ali
)