نوع مقاله : علمی-پژوهشی
نویسندگان
1 الف) گروه عربی/ دانشکده ادبیات دکتر علی شریعتی/ دانشگاه فردوسی مشهد/ایران ب) گروه عربی/ دانشکده ادبیات/ دانشگاه کوثر بجنورد/ ایران
2 دانشیار زبان وادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد
3 دانشگاه فردوسی مشهد
4 استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد.
چکیده
سبکشناسی، روشی علمی و کاربردی در بررسی و تحلیل متون است که از طریق بازشناسی مختصات سبکیِ پربسامد و کشف پیوند آنها با معانی وانهادهشده در متن، سعی در شناخت افکار و کشف درونیات مؤلف دارد. پژوهش پیشرو با استفاده از روش سبکشناسی توصیفی و با استمداد از تحلیلهای دقیق آماری به بررسی لایهی واژگانی خطبهی 27 و نامهی 28 نهج البلاغه در بستر سبکشناسی تطبیقی پرداخته، سعی بر آن دارد که وجوه تمایز و تشابه مختصات سبکی این دو گونة متفاوت ادبی را بازیابی و در نهایت، سبک هر یک را توصیف کند. در انتهای پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که هرچند کاربرد یکسان ساختارهای صرفی، تشابه سبکی چشمگیری را به وجود آورده و از نیت مشترک امام(ع)مبنی بر افزایش میزان شفافیت، قاطعیت، اثرگذاری و اقناع، پرده بر میدارد، اما گزینش هدفمند واژگان، تحتتأثیر موقعیت مؤلف و بافت هر متن، دلالتهای معنایی متفاوتو ویژگیهای سبکی متمایزی را برای هر متن رقم زدهاست
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
بررسی سبک شناسی تطبیقی خطبه ی 27 و نامه ی 28 نهج البلاغه (مطالعه ی موردی لایه یواژگانی)
نویسندگان [English]
- Fatemeh Besharati 1
- hasan abdolahi 2
- seid hossein seidi 3
- Marzieh Abad 4
1 A. Department Arabic/ Faculty of Letters Ali Shariati/ Ferdowsi University of Mashhad/ Iran B.Department Arabic/ Faculty of Letters/ Kosar University of Bojnourd/ Iran
4 Assistant Professor Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]
سبکشناسی، روشی علمی و کاربردی در بررسی و تحلیل متون است که از طریق بازشناسی مختصات سبکیِ پربسامد و کشف پیوند آنها با معانی وانهادهشده در متن، سعی در شناخت افکار و کشف درونیات مؤلف دارد. پژوهش پیشرو با استفاده از روش سبکشناسی توصیفی و با استمداد از تحلیلهای دقیق آماری به بررسی لایهی واژگانی خطبهی 27 و نامهی 28 نهج البلاغه در بستر سبکشناسی تطبیقی پرداخته، سعی بر آن دارد که وجوه تمایز و تشابه مختصات سبکی این دو گونة متفاوت ادبی را بازیابی و در نهایت، سبک هر یک را توصیف کند. در انتهای پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که هرچند کاربرد یکسان ساختارهای صرفی، تشابه سبکی چشمگیری را به وجود آورده و از نیت مشترک امام(ع)مبنی بر افزایش میزان شفافیت، قاطعیت، اثرگذاری و اقناع، پرده بر میدارد، اما گزینش هدفمند واژگان، تحتتأثیر موقعیت مؤلف و بافت هر متن، دلالتهای معنایی متفاوتو ویژگیهای سبکی متمایزی را برای هر متن رقم زدهاست
کلیدواژهها [English]
- سبک شناسی تطبیقی
- لایه ی واژگانی
- امام علی(ع)
- خطبه ی 27
- نامه ی 28