Document Type : .

Authors

1 PhD Student, Department of Koranic and Hadith Studies, Faculty of Theology, Meybod University, Meybod, Iran

2 Associate Professor, Department of Koranic and Hadith Studies, Faculty of Theology, Meybod University, Meybod, Iran (Corresponding Author)

3 *** Assistant Professor, Department of Koranic and Hadith Studies, Faculty of Theology, Meybod University, Meybod, Iran

10.30465/alavi.2024.9197

Abstract

The phrase al-jafāt al-ṭaghām (the brutal riff-raffs) has been applied three times in Nahj al-Balagha concerning Levantines. Imam Ali has described the people as foul-tempered and among the riff-raffs the only reason behind the victory of whom is their unity. Strikingly, jafāt ṭaghām has been used with both definite and indefinite articles, and Imam Ali (PBUH) has expressed his amazement that Levantines have obeyed Mu’awiya without receiving ma’ūna. Regarding what Imam Ali has attributed to the people, exegetes have accounted for his amazement merely by the obedience without any rewards. Some of the exegetes have understood ma’ūna as reward and allowance, yet have expressed their surprise by saying that it is impossible that Mu’awiya had not given any rewards to his army. Some others’ analysis is that ma’ūna means bonuses apart from the monthly wages, for grooming quadruples and repairing arms. This study has re-identified the concept of jafāt ṭaghām through the analytic-descriptive method. The final conclusion is that any groups, whether high or low-ranking, that ignored the authority of and faithfulness and obedience towards Imam Ali’s government, entertained grabbing power, objected to his policies and/or disturbed the security of towns were described as ‘brutal riff-raffs’. Furthermore, some of the groups were identified by this study who did not receive any rewards from Mu’awiya, which precisely fits Imam Ali’s description. Through the identification of al-ṭaghām, it was realized that Imam Ali (PBUH) expressed amazement not merely at the brutal riff-raffs who obeyed Mu’awiya without receiving any rewards, but also at those companions who did not accept equal payments and did not like his methods.

Keywords

پی‌نوشت‌ها
 
 
کتاب‌نامه
قرآن کریم
نهج‌البلاغه
ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبه الله، (بی‌تا)، شرح نهج‌البلاغة، قم: مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی.
ابن اثیر، عزالدین على، (۱۳85)، الکامل فی التاریخ، بیروت: دارالصادر.
ابن اعثم الکوفی، أبو محمد أحمد، (۱۴۱۱)، الفتوح، تحقیق علی شیرى، بیروت: دارالأضواء.
ابن العبرى، (1377)، مختصر تاریخ الدول، ترجمه عبدالمحمد آیتى، تهران: انتشارات علمى و فرهنگى.
ابن خلدون، عبدالرحمن، (1408)، تاریخ ابن خلدون، تحقیق خلیل شحادة، بیروت: دارالفکر.
ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، (۱۴۱۲)، الاستیعاب فى معرفة الأصحاب، تحقیق البجاوى، بیروت: دارالجیل.
ابن قتیبة الدینوری، عبدالله بن مسلم، (1410)، الامامة و السیاسة، بیروت: دارالأضواء.
ابن منظور، محمدبن مکرم، (۱۴۱۴)، لسان‌العرب، بیروت: دارالفکر.
ابن میثم، میثم بن علی، (۱۳۷۵)، شرح نهج‌البلاغه ابن میثم، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامى.
ابن هشام، (بی‌تا)، السیرة النبویة، بیروت: دارالمعرفة.
أبوریه، محمود، (۱۳۹۸)، أضواءعلی السنۀ‌المحمدیۀ، تهران: انصاریان.
ابیض، ملکه، (۱۹۸۰)، التربیۀ و الثقافۀ العربیۀ الاسلامیۀ فی الشام و الجزیرۀ و خلال القرون الثالثۀ الاولی، بیروت: دارالعلم للملایین.
امین عاملی، سیدمحسن، (۱۳۷۶)، سیره معصومان، ترجمه حجتی کرمانی، تهران: سروش.
آنطون الیاس، الیاس، (1362)، فرهنگ نوین عربی-فارسی: ترجمه القاموس العصری، به اهتمام طباطبایی، تهران: انتشارات اسلامیه.
باوم، اریک هوبز، (1390)، یاغیان، ترجمه عطاالله نوریان، تهران: قطره.
بخاری، محمد بن مسلم، (بی‌تا)، صحیح بخاری، دمشق: دار ابن کثیر.
بستانی، فؤاد افرام، (۱۳۷۵)، فرهنگ ابجدی، مترجم رضا مهیار، تهران: انتشارات اسلامی.
بیضون، ابراهیم، (۱۳۷۹)، رفتارشناسی امام على در آیینه تاریخ‏، مترجم محمدى سیجانى، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامى.‏
بیضون، ابراهیم، (1979)، ملامح التیارات السیاسیة فی القرن الاول الهجری، بی‌جا: دارالنهضة العربیة.
پیگولوسکایا، ن.و. (۱۳۷۲)، اعراب حدود مرزهای روم شرقی و ایران، تهران: موسسه تحقیات و مطالعات فرهنگی.
ترمزی، محمدبن عیسی، (1975)، سنن الترمزی، مصر: شرکةمکتبة و مطبعة مصطفی البابی الحلبی.
ثقفى، ابراهیم بن محمد، (۱۴۱۰)، الغارات، محقق عبدالزهراء حسینی، قم: دارالکتاب الاسلامی.
جاسم الجنابی، خالد، (بی‌تا)، تنظیمات الجیش العربی الاسلامی فی العصر الاموی، بغداد: دارالشئون الثقافته العامه.
جعفریان، رسول، (۱۳۸۱)، حیات فکری و سیاسی ائمه، قم: انصاریان.
حسینی زبیدی، محمد مرتضی، (۱۴۱۴)، تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت: دارالفکر.
حسینی، اکرم السادات؛ میرحسینی، یحیی؛ صحرایی، کمال، (1402)، «تحلیل تاریخی فرمانبرداری شامیان از معاویه (با تمرکز بر تحلیل روایات مدح و ذم آنان در نهج ‌البلاغه)»، مجله مطالعات تاریخی قرآن و حدیث، دوره 29، شماره -53-75، K08. 841.
خلیل بن أحمد فراهیدی، (1409)، کتاب العین، قم: موسسه دارالهجره، چ دوم.
دسوقی، محمد عزب، (۱۹۹۸)، القبائل العربیه فی بلاد شام منذ ظهور الاسلام الی نهایه العصر الاموی، مصر: الهیئه المصریه.
دوپویی، فرانسیس، (1385)، انسان شناسی اقتصادی، ترجمه محدثه محب حسینی، تهران: نشر علم.
دیکسون، عبدالامیر، (1381)، خلافت اموی، مترجم گیتی شکری، تهران: گلشن.
دینوری، ابوحنیفه احمد بن داوود، (۱۳۶۸)، الاخبار الطوال، تحقیق جمال الدین شیال، قم: منشورات رضی.
ذهبی، شمس‌الدین محمد بن احمد، (1413)، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، تحقیق عمر عبدالسلام، بیروت: دار الکتاب العربى.
ریویر، کلود، (1382)، انسان شناسی سیاسی، ترجمه ناصر فکوهی، تهران: نشر نی.
ریویر، کلود، (1390)، درآمدی بر انسان شناسی، ترجمه ناصر فکوهی، تهران: نشر نی، چاپ نهم.
زند، آناهیتا؛ فیاضی، مرجان، (۱۳۹۸)، «موبینگ: بدرفتاری سازمانی پیچیده و هدفمند»، تهران: کنگره ملی تازه‌یافته‌ها در علوم‌انسانی.
زیدان، جرجی، (۱۳۹۲)، تاریخ تمدن اسلام، ترجمه علی جواهرکلام، تهران: انتشارات امیرکبیر.
زیدی، محمدحسین، (1970)، الحیاه الاجتماعیه و الاقتصادیه فی الکوفه فی القرن الاول الهجری، بغداد: جامعة البغداد.
سبحانی، جعفر (۱۳۸۶). فروغ ولایت، قم: مؤسسه امام صادق.
شوشتری، محمدتقی، (۱۳۷۶)، بهج الصباغه، تهران: دار امیرکبیر للنشر.
شهیدی، سیدجعفر، (1378)، ترجمه نهج‌البلاغه شهیدی‌، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
شیخ کلینی، (1384)، الکافی، تهران: اسلامیة.
شیخو، لوییس،‏ (۱۹۸۹)‏، النصرانیة و آدابها بین عرب الجاهلیة، بیروت: دار المشرق.
صفری فروشانی، نعمت‌الله، (1391)، کوفه از پیدایش تا عاشورا، تهران: نشر معشر.
صیادانی، علی؛ احمدزاده هوچ، پرویز؛ رحمانی، عاطفه، (1401)، «خوانشی جامعه شناختی از نامه‌های امام علی (ع) به معاویه بر اساس نظریه تقابل‌های اجتماعی لوئیس کوزر»، مجله پژوهش نامه علوی، دوره 13، شماره 26، ص169-193.
طبری، محمد بن جریر، (۱۳۸۷)، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت: دارالتراث.
طریحی، فخرالدین، (1362)، مجمع البحرین، تحقیق احمد الحسینی، تهران: نشر مرتضوی.
عقاد، عباس محمود، (1984)، العبقریات الاسلامیة، بیروت: دارالکتب اللبنان مکتبه المدرسه.
علامه مجلسى، محمد باقر، (1363)، بحارالأنوار، تهران: اسلامیة، چ دوم‏.
قاضی نعمان مغربی، (۱۴۲۳)، المناقب و المثالب، بیروت: الاعلمی.
قمى‏، شیخ عباس، (1379)، منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم:‏ دلیل ما.
کریمی زنجانی اصل، محمد، (1388) «جوانمردان هنرمند و معرکه گیران یب باک»، اطلاعـات حکمـت و معرفت، ش ۴۴.
مازندرانى، محمد صالح بن احمد، (۱۳۸۲)، شرح الکافی-الأصول و الروضة، تهران: المکتبة الاسلامیه.
مبلغ، نرگس؛ مصطفی دلشاد تهرانی، (1396). «تحلیل شخصیت معاویه بر اساس گزارش‌های تاریخی حکومت او»، پژوهش‌‌نامه علوی، سال 8، شماره 1، بهار و تابستان، 71-96.
مجذوب تبریزى، محمد، (1387)، الهدایا لشیعة أئمة الهدى، قم: دارالحدیث.
مرتضی بن داعی،‏ (۱۳۶۱)‏، نزهة الکرام و بستان العوام‏، به تصحیح محمد شیروانی، ایران: بینا.
مسعودی، على بن حسین، (۱409)، التنبیه و الإشراف، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، شرکت انتشارات علمى و فرهنگى، چاپ دوم.
مسعودی، على بن حسین، (1409)، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسد داغر، قم: دارالهجرة، چاپ دوم.
مغنیه، محمدجواد، (۱۹۷۹)، فی ظلال نهج‌البلاغه، بیروت: دارالعلم للملایین.
مکارم شیرازی، ناصر، (۱۳۷۵)، پیام امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام، تهران: دارالکتب الإسلامیة.
موسوی، عباس علی، (۱۴۱۸)، شرح نهج‌البلاغه (موسوی)، بیروت: دارالرسول الاکرم (ص).
نصر بن مزاحم المنقرى، (1404)، وقعةصفین، قم: مکتبة المرعشی النجفی.
نواب لاهیجی، محمدبن باقر، (بی‌تا)، شرح نهج‌البلاغه، تهران: اخوان کتابچی.
هاشمى خویى، میرزا حبیب‌الله، (1400)، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، تهران: بیجا، چ چهارم.
هاشمى نژاد، سید عبدالکریم، (1382)، درسى که حسین (ع) به انسانها آموخت‏، مشهد: آستان قدس رضوى‏.
هاوتینگ، جرالد، (۱۳۸۶)، امویان: نخستین دودمان حکومتگر در اسلام، ترجمه‌ عیسی عبدی، تهران: امیرکبیر.
همایون، محمدهادی، (1374)، تبلیغات یک واژ، در دو حوزه فرهنگ، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
یعقوبى، احمد بن ابى یعقوب، (1371)، تاریخ یعقوبى، ترجمه محمدابراهیم آیتى، تهران: انتشارات علمى و فرهنگى.