Imam Ali ΄s Studies

Imam Ali and Emotional Management From the “Shaqshaqiah” and “Jihad” sermons

Document Type : .

Authors

NozarAbbasi Abbasi 1
Morteza Qaemi 2
MosYaayeb MosYaayebr-MohammadiVasel 3

1 Corresponding Author: PhD Candidate of the Arabic Language and Literature at Semnan University, Semnan, Iran

2 Associate Professor of the Arabic Language and Literature/ Bu-Ali University of Semnan, Iran

3 Assistant Professor of Psychology/ Bu-Ali University of Semnan, Iran;

Abstract
Emotional Quotient (EQ) which is also known as emotional intelligence, is a psychological concept that deals with recognizing and controlling human emotions and impulses. The term EQ was first employed in 1990s by a psychologist named Frank Sulloway to define the quality of human understanding and emotion; a term that was well utilized in reference to an individual’s ability to empathize with others, and control impulses and temperaments. Emotion is a bridge that connects psychology to literature and is considered one of the four most important elements of literature that plays a vital role in literary pieces. The book of Nahjal-Balaghah, as a token of Imam Ali, is the source and origin of eloquence and rhetoric, and considered to be a most impressive literary and scientific work. A study of the sermons in Nahjal-Balaghah reveals that Imam Ali was did not only have individual and social competence, but also emotional intelligence, because his ability to identify and control his emotions is apparent in his management of affairs, advisory addresses, and complaints. An analysis of Imam Ali’s emotional quotient and impulse management through the two sermons of “Shaqshaqiah” and “Jihad” as selected samples of many documented instances, reveals the extent of his ability to manage his impulses and control his emotions successfully

Keywords

Emotional Quotient
Nahjal-Balaghah
Shaqshaqiah
jihad
Imam Ali
نهج‌البلاغه (1379). گردآورنده شریف الرضی، مترجم: محمد دشتی، قم: نشر مشهور.
آرمسترانگ، ت. (1387). هوش‌های چندگانه در کلاس‌های درس، ترجمة م. صفری، تهران: مؤسسة فرهنگی مدرسة برهان.
آقایار، سیروس و پرویز شریفی درآمدی (1386 الف). هوش هیجانی سازمانی، اصفهان: سپاهان.
آقایار، سیروس و پرویز شریفی درآمدی (1386 ب). هوش هیجانی ـ کاربرد هوش هیجانی در قلمرو هیجان، اصفهان: سپاهان.
انصاریان، استاد حسن. ترجمة نهج‌البلاغه، دارالعرفان، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حضرت استاد حسن انصاریان http://www.erfan.ir/farsi/nahj/nsm_proj/main.php.
بحرانی، میثم بن علی بن میثم (1375). شرح نهج‌البلاغه، ترجمة ق. محمدی مقدم و ع. نوایی یحیی‌زاده، مشهد: بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی.
برادبری، ت. و ج. گریوز (1386). هوش هیجانی: مهارت‌ها و آزمون‌ها، ترجمة م. گنجی، تهران: ساوالان.
جرداق، جرج (1379). امام علی (ع)، صدای عدالت انسانی، ترجمة سیدهادی خسروشاهی، ج 1، تهران: کلبة شروق.
خوانساری، جمال‌الدین محمد (1125 ق). شرح غرر الحکم و درر الکلم، قم: مؤسسة فرهنگی و اطلاع‌رسانی تبیان ]منبع الکترونیکی [http://library.tebyan.net.
دواچی، أ.، أ. ابراهیمی، و س. طباطبایی (1373). روان‌شناسی عمومی برای دانش‌جویان پرستاری، مامایی، پیراپزشکی، تهران: شهرآب.
طالقانی، م. (1374). پرتوی از نهج‌البلاغه، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
کیاروچی، ج.، ج. پ. فورکاس، و ج. د. مییر (1385). هوش هیجانی در زندگی روزمره (کندوکاوی علمی)، ترجمة ج. نجفی زند، تهران: سخن.
گلدمن، د. (1383). هوش هیجانی، ترجمة ن. پارسا، تهران: رشد.
گنجی، ح. (1387). روان‌شناسی و سنجش هوش، تهران: کتاب مریم.
مکارم شیرازی، ن. (1380). پیام امام شرح تازه و جامعی بر نهج‌البلاغه، تهران: دارالکتب الإسلامیة.
نواب لاهیجی، میرزا محمدباقر (1240 ق). شرح نهج‌البلاغه، تهران: نشر کتابچی.
هاگس، م. و هم‌کاران (1388). هوش هیجانی و رهبری سازمانی، ترجمة ع. گودرزی، تهران: انتشارات مرکز آموزش و تحقیقات صنعتی ایران.

Home

Guide for Authors

Submit Manuscript

Reviewers

Contact Us