پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگیپژوهشنامه علوی2383-08593520120915Lesson Learning and its Role in Islamic Ethic and Training from the Viewpoint of Imam Ali (PBUH)عبرتآموزی و نقش آن در اخلاق و تربیت اسلامی
از دیدگاه امام علی (ع)122560FAمحمد اخواناستادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه کاشاناکرم احمدیان احمدآبادیکارشناس ارشد معارف نهجالبلاغه، دانشگاه کاشانJournal Article20120413The most important methods of Islamic ethic and training which is considered and emphasized in <em>Quran</em>, the Sunnah<em> </em>and religious leader’s lifestyle including Imam Ali’s (PBUH), is a historical lesson for learning methods.
Holy Qur'an in various verses introduces historical lessons for learning methods as one of the leading causes of human resources and invites people by different words and phrases to pause and look at the story of virtuous and guilty people for reflecting and monitoring the fate and destiny of them. Since historical events and accidents are similar actions, lack of attention to their lessons will cause excessive loss.
In this essay, and in order to introduce the significance of this matter, it is tried to present this issue and its effect on Islamic ethic and training field by referring to authoritative sources especially Imam Ali’s lifestyle and his valuable ideas and recommendations in <em>Nahj-al-balaghah</em>.از مهمترین روشهای تربیت اسلامی که در <em>قرآن</em>، سنت، و سیرة امامان معصوم علیهمالسلام، ازجمله امیرالمؤمنین علی (ع)، به آن توجه و تأکید شده «عبرتآموزی» است. خداوند در <em>قرآن کریم</em> در آیات گوناگون یکی از مهمترین منابع و عوامل هدایت انسان را عبرت از گذشته و گذشتگان معرفی میکند و با الفاظ و عبارات گوناگون مردم را به دقت و تأمل در زندگی و سرگذشت خوبان و بدان فرا میخواند و به انسانها سفارش میکند که به سیر و تفکر در آیات آفاقی و انفسی بپردازند و عاقبت محسنین و مفسدین را بنگرند. بنابراین با توجه به اهمیت این موضوع، این مقاله بر آن است که به بیان نقش عبرتآموزی در حوزة اخلاق و تربیت اسلامی با استفاده از منابع معتبر، بهویژه از نگاه امام علی (ع) با توجه به سخنان گهربار و نصایح ارزشمندشان در کتب گوناگون، خصوصاً <em>نهجالبلاغه</em>، بپردازد.https://alavi.ihcs.ac.ir/article_560_c530e95ad55c6f5fed7d854a444afc0a.pdfپژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگیپژوهشنامه علوی2383-08593520120915Lesson Learning and its Role in Islamic Ethic and Training from the Viewpoint of Imam Ali (PBUH)پیامدها و دستاوردهای حکومت امام علی (ع)2345561FAعلیاکبر امینیاستادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزیفرزانه دشتیدانشجوی دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزیJournal Article20120503The most important methods of Islamic ethic and training which is considered and emphasized in <em>Quran</em>, the Sunnah<em> </em>and religious leader’s lifestyle including Imam Ali’s (PBUH), is a historical lesson for learning methods.
Holy Qur'an in various verses introduces historical lessons for learning methods as one of the leading causes of human resources and invites people by different words and phrases to pause and look at the story of virtuous and guilty people for reflecting and monitoring the fate and destiny of them. Since historical events and accidents are similar actions, lack of attention to their lessons will cause excessive loss.
In this essay, and in order to introduce the significance of this matter, it is tried to present this issue and its effect on Islamic ethic and training field by referring to authoritative sources especially Imam Ali’s lifestyle and his valuable ideas and recommendations in <em>Nahj-al-balaghah</em>.پس از حکومت نبوی حکومت امام علی (ع) است که بهرغم مدت زمان کوتاهش پیامدها و آثار فراوانی را برای جامعة بشری بههمراه داشته است. رفتار و نگرش سیاسی ایشان بهگونهای بوده است که نهفقط برای مسلمانان بلکه برای تمام دورهها و حکومتها بهمثابة الگویی بهکار گرفته میشود تا بشر بهواسطة آن مسیر سعادت و خوشبختی را طی کند. رفتارها و ویژگیهایی مانند صراحت، پاسخگویی و حسابپسدهی، حاکمیت عامه، عدالت و برابری، انتخابات آزاد، شایستهسالاری، و حاکمیت قانون، که امروزه مورد توجه بسیاری از اندیشمندان علوم اجتماعی و سیاسی قرار گرفتهاند، در اندیشة سیاسی و حکومت آن امام جایگاه ویژهای داشتهاند. بنابراین، با توجه به اهمیت این مسئله، ضرورت بازنگری در اندیشههای امام علی (ع)، با توجه به نگرش الهی و انسانمدارانة آن حضرت احساس میشود؛ چراکه حکومت علوی در طی مدت کوتاه خویش، همة آنچه را بر عهده گرفته بود، محقق ساخت. ما میکوشیم که با درک آثار و پیامدهای حکومت امام علی (ع) فضای مناسبتری را برای رشد و بالندگی آحاد مردم در جامعه ترسیم و فراهم کنیم.https://alavi.ihcs.ac.ir/article_561_f9d87f093c325677cc13c01dfec98218.pdfپژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگیپژوهشنامه علوی2383-08593520120915Miracle of Quran from the Point of View of
'Amīr al-Mu'minīn (PBUH)اعجاز قرآن از دیدگاه امیرمؤمنان علی (ع)4765562FAمنصور پهلواناستاد دانشگاه تهرانشکوه چینیفروشاندانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهرانJournal Article20120416Since early centuries Muslim scholars have studied about different aspects of miracle of the holy <em>Quran</em> and have expressed variant ideas based upon <em>Quran</em> examples. Some have emphasized on its eloquence and others have selected its spiritual and cognitive usages. To gain deeper and more accurate remarks on the <em>Quran</em> miraculous character it is better to study through point of views of those who lived at the age of Revelation, or at least nearby. Among them, one of the best examples was Imam Ali (PBUH), the witness of descending the Revelation who was grown under the <em>Quran</em>'s teachings, whose words lead us to realize the miraculous aspects of the holy <em>Quran</em>. The <em>Quran</em>'s face have been illustrated inside the bright and clear mirror of Imam Ali's (PBUH) speeches as well as interesting and considerable descriptions. Such descriptions obviously declare majesty and multisided of Revelation and clarify many aspects of the miracle of <em>Quran</em>. It seems that all descriptions accompanied specially with the guidance aspect of <em>Quran</em> referring to the miraculous leadership and guidance of addressees for the future.از قرنها پیش دانشمندان علوم اسلامی دربارة وجوه اعجاز<em> قرآن </em>تحقیق کرده و با استناد به شواهد قرآنی وجوه گوناگونی را ذکر کردهاند. بعضی از ایشان بر جنبههای بلاغی تأکید کرده و برخی وجوه معرفتی و معنوی را برگزیدهاند. برای دستیابی به دیدگاه عمیقتری دربارة وجوه اعجاز<em> قرآن </em>بهرهجویی از نظرهای کسانی که زمان نزول وحی را درک کرده و یا نزدیک به آن بودهاند، بسیار شایسته است و در این میان کلام امام علی (ع)، که خود شاهد نزول وحی و تربیتیافتة مکتب<em> قرآن</em> است، صحت و اعتبار بیشتری دارد. در این پژوهش وجوه اعجاز<em> قرآن </em>از دیدگاه امیرمؤمنان (ع) بررسی شده است. ترسیم سیمای<em> قرآن </em>در <em>نهجالبلاغه</em> بهوضوح بیانگر عظمت و چندبعدیبودن وحی است. امام علی (ع) در کلام شیوای خویش وجوه گوناگونی از اعجاز<em> قرآن </em>را بیان کرده است. ایشان علاوه بر اعجاز بلاغی، اعجاز علمی، اخبار از غیب، و نبود تناقض در <em>قرآن</em> به معارف والای<em> قرآن </em>و تشریع احکام الهی و اعجاز هدایتی آن اشاره کرده است. این بررسی نشاندهندة آن است که ایشان در کنار هریک از وجوه گوناگون اعجاز<em> قرآن</em>، با تعابیر گوناگون بر جنبة هدایتی این کتاب شریف تأکیدی خاص داشته است. ایشان<em> قرآن </em>را هادی، راهنما، ناصح، نور، شفا، سراج، و <em>ینابیعالعلم</em> معرفی کرده و صریحاً بیان کرده است که این کتاب کریم بر هدایت همة انسانهایی که با آن قرین و همنشین میشوند میافزاید و یا از گمراهی آنان میکاهد. بنابراین، به نظر میرسد مهمترین وجه اعجاز<em> قرآن کریم</em> هدایت مخاطبان و آیندگان در همة سطوح علمی و معرفتی و در همة قرون و اعصار است.https://alavi.ihcs.ac.ir/article_562_43338696cd0d5b3a177c6045afb2e05b.pdfپژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگیپژوهشنامه علوی2383-08593520120915Miracle of Quran from the Point of View of
'Amīr al-Mu'minīn (PBUH)زیباییشناسی گونههای جناس در نهجالبلاغه6790563FAشیرین سالمدانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهدمهین حاجیزادهدانشیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجانJournal Article20120413Since early centuries Muslim scholars have studied about different aspects of miracle of the holy <em>Quran</em> and have expressed variant ideas based upon <em>Quran</em> examples. Some have emphasized on its eloquence and others have selected its spiritual and cognitive usages. To gain deeper and more accurate remarks on the <em>Quran</em> miraculous character it is better to study through point of views of those who lived at the age of Revelation, or at least nearby. Among them, one of the best examples was Imam Ali (PBUH), the witness of descending the Revelation who was grown under the <em>Quran</em>'s teachings, whose words lead us to realize the miraculous aspects of the holy <em>Quran</em>. The <em>Quran</em>'s face have been illustrated inside the bright and clear mirror of Imam Ali's (PBUH) speeches as well as interesting and considerable descriptions. Such descriptions obviously declare majesty and multisided of Revelation and clarify many aspects of the miracle of <em>Quran</em>. It seems that all descriptions accompanied specially with the guidance aspect of <em>Quran</em> referring to the miraculous leadership and guidance of addressees for the future.جناس همانندی دو کلمه در لفظ با اختلاف آنها در معناست. جناس از مهمترین عناصر علم بدیع است و بهوضوح در <em>نهجالبلاغه</em> دیده میشود. هدف از بهکارگیری جناس تألیف کلام بهگونهای است که بر زیبایی فنی آن افزوده شود، و باعث میشود که متکلم در تعبیر سخن خود به اوج کمال فنی نایل آید. این صنعت در ادبیات عرب و بهویژه در شعر بسیار کاربرد دارد و فنی برای زیبایی لفظی محسوب میشود. جناس باعث ملکهشدن معنا در ذهن شنونده و افزودهشدن تناسق و تناسب کلام میشود، اگرچه زیادهروی در کاربرد آن کلام را مستهجن میکند. در کتاب ارزشمند <em>نهجالبلاغه</em> نیز صنعت جناس موسیقی داخلی متون ادبی آن را تشکیل میدهد، که این موسیقی با تداعی معانی مختلف موجب التذاذ میشود و روح و جان شنونده را به تسخیر خود درمیآورد و به گسترش تخیل ذهنی او کمک میکند. بهرغم کارکرد جناس در زیباییآفرینی، این پدیدة ادبی در <em>نهجالبلاغه</em> کمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با بهرهگیری از روش توصیفی ـ تحلیلی درصدد است تا جستاری در زیباییشناسی گونههای جناس در <em>نهجالبلاغه</em> داشته باشد. ابتدا نگاهی گذرا به جایگاه ادبی و بلاغی <em>نهجالبلاغه</em> دارد و پس از تأمل در کارکرد جناس نمونههایی از <em>نهجالبلاغه</em> را به عنوان شاهد مثال گونههای جناس میآورد تا زیباییهای این عنصر بدیع نشان داده شود و اثر این پدیدة آوایی در بیان معنا تبیین شود.
دستاورد کلی پژوهش آن است که در کلام امام علی (ع) زیباییشناسی لفظی یا صوری با زیباییشناسی معنوی و معنایی همزمان بهکار گرفته شده و صنعت جناس نیز از مهمترین صنایع بدیع در این کتاب است که با ایجاد نوعی موسیقی زیبا و طنینانداز سبب تداعی معانی مختلف یک لفظ واحد میشود.https://alavi.ihcs.ac.ir/article_563_6a3614583696c7febb294dfcca7710c2.pdfپژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگیپژوهشنامه علوی2383-08593520120915Explanation of the Components of Ethical Politics of Imam Ali (A.S) after Taking Spiritual Leadership and Religious Authority of Islamic Societyتبیین مؤلفههای سیاست اخلاقی امام علی (ع)
پس از رسیدن به امامت و حکومت91116564FAحسین سلطان محمدیکارشناس ارشد حقوق، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامیفاطمه سلطان محمدیکارشناس ارشد معارف اسلامی، جامعة الزهراءJournal Article20120430One of the important issues in the human life and relationships is how to regulate behaviors in the area of political power and the principles and standards governing these relations especially in the area of command. Islam as the last divine religion and the holy prophet Mohammad (S) as the seal of prophets consider a lofty position for ethics and Amīr al-Mu'minīn (A.S) also mixing two important subjects in the area of social life; that is ethics and politics, has given a clear image of the necessity of using ethics- based methods in the area of command in the political power. In fact the personality of Imam Ali (A.S) shaped by Islam and the prophet Mohammad (S) was an entirely ethical one who thought about nothing except reality. On the other hand, Amīr al-Mu'minīn (A.S) had completely noble beliefs about political ethics and for this reason we do not need any old or new political thinking on this issue. <br />The present research tries to examine briefly the most important components and criteria of this attitude from the viewpoint of Amir al-Mu'minīn (A.S).واژة سیاست به معنای اقدام به کاری طبق مصلحت آن است. بر اساس مبانی اسلام میتوان گفت سیاست، در معنای عام، تجلی ولایت و رهبری خلق برای حرکت به سوی خالق و زمینهسازی تحقق هدف خلقت انسان است. تعریف سیاست در معنای خاص آن نیز چنین است؛ تدبیر و ادارة امور جامعه در مسیر تحقق ولایت الهی. نگاه علی (ع) به سیاست نگاهی توحیدی و الهی است. سیاست به دلیل نقش اساسیاش در شکلگرفتن رفتار و اخلاق جامعه و تأثیر ساختار و رفتار حکومت در سرشت و سرنوشت معنوی مردم جایگاه برجستهای دارد. رویکرد بنیادین در حکمت سیاسی علی (ع) عبارت است از سیاست آنگونه که باید باشد. تلاش سیاسی در نگاه امام فقط به قصد احراز قدرت نیست. در فلسفة سیاسی علی (ع) توجه به آخرت و اصالت آن، اخلاص، پرهیز از دنیاگرایی، و رعایت اصول اخلاقی و سیاسی مطلوب شمرده میشود. از دیدگاه آن حضرت حکومت پیمانی است سهجانبه میان خدا و مردم و حاکم. <br />در حکومت علوی عملکردن به دین خدا و رعایت حقوق خلق در هم میآمیزد و قدرت فقط از راههای مشروع و ارزشمند استقرار مییابد. استبداد در بینش علوی جایی ندارد. وظیفة امام نیز فرمانبردن از خدا و رعایت حدود الهی است. از دیدگاه آن حضرت مهمترین مؤلفههای سیاست اخلاقی عبارت است از: حقطلبی، عدالتمحوری، ابزارانگاری قدرت، تقوای سیاسی، کرامت انسانی، مردمگرایی، صلحمداری، عهدمندی، و مصلحتسنجی. <br />در کارنامة سیاسی امام علی (ع) هیچگونه گسستی میان گفتار و کردار نیست و هریک ترجمان دیگری است. آن حضرت اخلاق و سیاست را به هم آمیخت و زمانی که قدرت را به دست گرفت، ذرهای از اصول اخلاقی را فرو نگداشت. در حوزة سیاست از عرصة دیانت رخ برنتافت و نه به بهانة حفظ دین از سیاست روی برگرداند و نه به بهانة حفظ قدرت از دین مایه گذاشت. اخلاق قشر نازکی بر سیاست آن حضرت نبود، بلکه درونمایة آن بود و در کانون توجه آن حضرت قرار داشت.https://alavi.ihcs.ac.ir/article_564_62d5a6bef02d9a80e4bf8bdfef1c36c2.pdfپژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگیپژوهشنامه علوی2383-08593520120915The Personality of Imam Ali (PBUH) in
Ode Lamiyya by Ibn-Ebadفضایل حضرت علی (ع) در قصیدة لامیّة ابن عباد117138565FAصادق سیاحیاستادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید چمران اهواز (نویسندة مسئول)سعیده منصورینیاکارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید چمران اهوازJournal Article20120611Ismail Ibn-e-Ebad Known as Sahib, an Iranian educated minister and prominent poet was the composer of Arabic poems in 4th century. He is a Committed Shiite poet a man of letters who has demonstrated his loyalty and commitment to the Shiite religion and Ahle-Beyt in many of his poems. There is one of the Sahib’s most famous and outstanding odes. Praising Imam Ali (PBUH) is the ode title Lamiyya in which he describes the virtue of his majesty very eloquently. Sahib’s panegyric of the Imam is this ode that originated in his heart and deep faith, and in fact these verses are clear and fascinating adaptations of <em>Quran</em> verses and Narrations which depict an invaluably and precious picture of Imam Ali’s personality. Although it is not possible for the mortal pen to describe this diamond of creation, in this article we try to study some aspects of Imam Ali’s personality which Sahib-Ibn-e-Ebad has noticed in his ode.اسماعیل بن عباد، ملقب به صاحب، وزیر فرهیخته و شاعر برجستة ایرانی و عربیسرای قرن چهارم است. صاحب ادیب و سرایندهای متعهد و شیعی است، که در بسیاری از اشعار خود تعهد و پایبندیاش را به مذهب شیعه و دفاع از حقانیت اهل بیت علیهمالسلام نمایان کرده است. وی شیفتة اهل بیت، بهویژه حضرت علی (ع) است. یکی از قصاید مشهور و برجستة صاحب در مدح حضرت «قصیدة لامیّه» است. ابن عباد در این قصیده به بیان مناقب و فضایل آن حضرت، بهنحوی بسیار شیوا و دلکش، پرداخته است. مدح صاحب از حضرت علی (ع) در این قصیده مدحی قلبی و برخاسته از عمق جان و اعتقاد اوست. درواقع این ابیات اقتباسی بسیار زیبا و روشن از آیات <em>قرآن</em> و احادیث پیامبر (ص) است. وی در این ابیات تصویری بسیار درخور از شخصیت حضرت علی (ع) ترسیم میکند، هرچند قلم بشر را توان آن نیست که تمام زوایای شخصیت آن گوهر هستی را به تصویر بکشد. در این مقاله برآنایم به بررسی پارهای از فضایل شخصیت حضرت علی (ع)، که صاحب بن عباد در این قصیده به آن اشاره کرده است، بپردازیم.https://alavi.ihcs.ac.ir/article_565_d4a5c2b62638fde3c0ab67cc87203fba.pdf