نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه مذاهب اسلامی

2 استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران

چکیده

واژه «عقل» و مشتقات آن در نهج البلاغه در موارد متعدد به کار رفته است. امام علی(ع) بسیار به بهره­گیری از عقل و تعقل در امور مختلف توصیه می­کند. هرچند امام در صدد ارائه آثار به کار گیری عقل نبوده است، اما از بررسی موارد استعمال این واژه و مشتقاتش، می­توان به آثار آن از دیدگاه امام علی(ع) پی برد. این نوشتار با روش توصیفی ـ تحلیلی، به استخراج آثار مثبت به کار گیری عقل می­پردازد و این آثار را در چهار دسته ارائه می‌نماید: 1) در ارتباط انسان با خدا؛ یعنی موهبتهای الهی، و ثمراتی که به واسطه تعقل درباره خداوند و دستوراتش نصیب انسان می­شود. 2) در ارتباط انسان با خود؛ یعنی مواردی که باعث بهره‌مندی از زندگی دنیا و آماده شدن برای آخرت می­شود. 3) در ارتباط انسان با دیگران؛ یعنی مواردی که باعث تعامل بهتر در زندگی اجتماعی می­شود. 4) در ارتباط انسان با طبیعت و جهان؛ یعنی مواردی که باعث تعامل بهتر با طبیعت و جهان می­شود. برخی از این آثار، به صورت مستقیم در نهج البلاغه بیان و برخی دیگر به صورت غیرمستقیم و از فحوای کلام امام استخراج شده‌اند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

آثار به‌کارگیری عقل در نهج البلاغه

نویسندگان [English]

  • Morteza Ghasemi Hamed 1
  • majid maaref 2

1 Assistant Professor of Islamic Denominations University

چکیده [English]

واژه «عقل» و مشتقات آن در نهج البلاغه در موارد متعدد به کار رفته است. امام علی(ع) بسیار به بهره­گیری از عقل و تعقل در امور مختلف توصیه می­کند. هرچند امام در صدد ارائه آثار به کار گیری عقل نبوده است، اما از بررسی موارد استعمال این واژه و مشتقاتش، می­توان به آثار آن از دیدگاه امام علی(ع) پی برد. این نوشتار با روش توصیفی ـ تحلیلی، به استخراج آثار مثبت به کار گیری عقل می­پردازد و این آثار را در چهار دسته ارائه می‌نماید: 1) در ارتباط انسان با خدا؛ یعنی موهبتهای الهی، و ثمراتی که به واسطه تعقل درباره خداوند و دستوراتش نصیب انسان می­شود. 2) در ارتباط انسان با خود؛ یعنی مواردی که باعث بهره‌مندی از زندگی دنیا و آماده شدن برای آخرت می­شود. 3) در ارتباط انسان با دیگران؛ یعنی مواردی که باعث تعامل بهتر در زندگی اجتماعی می­شود. 4) در ارتباط انسان با طبیعت و جهان؛ یعنی مواردی که باعث تعامل بهتر با طبیعت و جهان می­شود. برخی از این آثار، به صورت مستقیم در نهج البلاغه بیان و برخی دیگر به صورت غیرمستقیم و از فحوای کلام امام استخراج شده‌اند.

کلیدواژه‌ها [English]

  • نهج البلاغه
  • عقل
  • آثار عقل
  • عاقل
 
- قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، تهران: تلاوت، 1388ش.
- ابن­ابی­الحدید (1337ش). شرح نهج البلاغه، قم: کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفى.
- ابن­بابویه، محمد بن علی (1364ش). ثواب الأعمال، قم: شریف رضى.
- ابن­درید، محمد بن حسن (1988م). جمهره اللغه، بیروت: دارالعلم للملایین.
- ابن­سیده، على بن اسماعیل (1421ق). المحکم و المحیط الأعظم، بیروت: دارالکتب العلمیه.
- ابن­فارس، احمد بن فارس (1404ق). معجم مقاییس اللغه، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
- ابن­منظور، محمد بن مکرم (1414ق). لسان العرب، بیروت: دارصادر.
- ابن­میثم بحرانى، میثم بن علی (1366ش). اختیار مصباح السالکین، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی.
- ابن­میثم بحرانى، میثم بن علی (1362ش). شرح نهج البلاغه، بی­جا: دفتر نشر الکتاب.
- ازدى، عبدالله بن محمد (1387ش). کتاب الماء، تهران: دانشگاه علوم پزشکی ایران؛ مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل‏.
- بزار، احمد بن عمرو (2009م). البحر الزخار، مدینه: مکتبه العلوم و الحکم.
- بیهقی، احمد بن حسین (1424ق). السنن الکبرى، بیروت: دارالکتب العلمیه.
- تمیمی آمدى، عبدالواحد بن محمد (1366ش). تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، قم: دفتر تبلیغات اسلامی‏‏.
- تمیمی آمدى، عبدالواحد بن محمد (بی­تا). غرر الحکم و درر الکلم، ترجمه محمدعلی انصاری، تهران: بی­نا‏.
- جعفری، محمدتقی (1368ش). ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامى.
- جوهرى، اسماعیل بن حماد (1376ق). الصحاح، بیروت: دارالعلم للملایین.
- حجازی، فخرالدین و دیگران (1363ش). یادنامه دومین گنگره نهج البلاغه، تهران: وزارت ارشاد اسلامی؛ بنیاد نهج البلاغه.
- حرعاملى، محمد بن حسن (1409ق). وسائل الشیعه، قم: مؤسسه آل البیت(ع) لاحیاء التراث.‏
- حسینی شیرازی، سید محمد (بی­تا). توضیح نهج البلاغه، تهران: دار تراث الشیعه.
- خوانسارى، محمد (1366ش).‏ شرح غرر الحکم و درر الکلم، تهران: دانشگاه تهران.
- خوئی، ابراهیم بن حسین (بی­تا). الدره النجفیه، بی­جا: بی­نا.
- دخیل، على محمد على (1364ق). شرح نهج البلاغه، بیروت: دارالمرتضى‏.
- راغب اصفهانى، حسین بن محمد (1412ق). المفردات فی غریب القرآن، دمشق: دارالقلم؛ بیروت: الدار الشامیه.
- سیاوشی، کرم و سید جواد فاضلیان (1394ش). «دعوت به تعقل و نشانه­های عقل­گرایی در نهج البلاغه»، مجله پژوهشنامه نهج البلاغه، شماره 12.
- شریف رضى، محمد بن حسین (1388ش). نهج البلاغه، ترجمه حسین استادولی، تهران: اسوه.
- صاحب، اسماعیل بن عباد (1414ق). المحیط فی اللغه، بیروت: عالم الکتب.
- طبرسى، فضل بن حسن (1372ش). مجمع البیان فی تفسیر القرآن،‏ تهران: ناصرخسرو.
- غروى، محمد (1365ش). الأمثال و الحکم المستخرجه من نهج البلاغه، قم: دفتر انتشارات اسلامى‏.
- فراهیدى، خلیل بن احمد (1409ق). کتاب العین، قم: دارالهجره‏.
- فیض کاشانی، محمدمحسن بن شاه مرتضی (1406ق). الوافی، اصفهان: کتابخانه امام امیرالمؤمنین علی(ع).
- کاشانى، ملا فتح‏الله (1378ش). تنبیه الغافلین و تذکره العارفین، تهران: پیام حق.
- کلینى، محمد بن یعقوب (1365ش). الکافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
- مجلسى، محمدباقر بن محمدتقی (1404ق). بحار الانوار، بیروت: مؤسسه الوفاء‏.
- مدرس وحید، احمد (بی­تا). شرح ‏نهج‏ البلاغه، قم: احمد مدرس ‏وحید (مؤلف).
- مغنیه، محمدجواد (1358ق). فی ظلال ‏نهج ‏البلاغه، بیروت: دارالعلم‏ للملایین.
- مکارم شیرازى، ناصر (1386ش). پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، تهران: دارالکتب الاسلامیه‏.
- موسوی، سید عباس (1376ق). شرح‏ نهج ‏البلاغه، بیروت: دارالرسول‏ الاکرم؛ دارالمحجه البیضاء.
- نقوی قاینى خراسانى‏، سید محمدتقى (بی­تا). مفتاح ‏السعاده فی ‏شرح ‏نهج‏ البلاغه، تهران‏: مکتبه المصطفوى‏.
- نواب لاهیجانى، میرزا محمدباقر (بی­تا). شرح نهج البلاغه، تهران: اخوان کتابچى.
- نورى، حسین بن محمدتقی (1408ق). مستدرک الوسائل، قم: مؤسسه آل البیت(ع) لاحیاء التراث.
- ورام بن ابی­فراس (بی­تا). مجموعه ورام‏، قم: مکتبه الفقیه.
- هاشمی خوئى، ‏میرزا حبیب الله (1358ش). منهاج ‏البراعه فی ‏شرح ‏نهج ‏البلاغه، تهران: مکتبه الاسلامیه.