TY - JOUR ID - 5145 TI - اثرپذیری شعر و نثر امام شافعی از سخنان امام علی (ع) JO - پژوهش‌نامه علوی JA - ALAVI LA - fa SN - 2383-0859 AU - سبزیان پور, وحید AU - نعمتی, فاروق AD - استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه رازی، wsabzianpoor@yahoo.com AD - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه پیام نور، faroogh.nemati@gmail.com Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 10 IS - 20 SP - 1 EP - 26 KW - امام علی (ع) KW - نهج البلاغه KW - شافعی KW - حکمت KW - شعر عربی KW - اثرپذیری DO - 10.30465/alavi.2019.5145 N2 - بر اساس نظریه بینامتنیت، هر متن ادبی، آگاه یا ناخودآگاه، زایش و باز خوانشی از آثار ادبی پیش از خود یا معاصر با خود است. نهج البلاغه از هنگام ظهور تاکنون ، همواره به عنوان یکی از منابع مهم و کلیدی ادبای عرب به شمار میرود. محمد بن ادریس شافعی از عالمان و فقیهان قرن دوم هجری و پیشوای مذهب شافعی است که بسیاری از مفاهیم حکمی و اخلاقی را به لباس نظم درآورده است. وی با توجه به عشق و ارادتش به علی (ع) که از یک سو قافله سالار شعر و ادب بوده و از دیگر سو وامدار حکمت الهی و قرآنی است، سخنان حکیمانه آن حضرت را در لایه های اشعار خود جا داده است. در اینپژوهش به روش تحلیلی - توصیفی و با استقراء الفاظ و مضامین گهربار نه جالبلاغه، ضمن بررسی اشکال مختلف اثرپذیری شافعی از کلام امام علی (ع)، نشان می دهیم که وی علاوه بر ارادت و اخلاص ویژه به ساحت آن امام (ع)، مانند بسیاری دیگر از ادیبان و شاعران عرب و ایرانی، سیراب از سرچشمه زلال حکمتهای آن حضرت شده است.یافتههای این پژوهش گویای آن است که در دیوان شافعی و نثر وی، انواع مختلفی از اثرپذیری تصویری، لفظی و معنایی از نهجالبلاغه به چشم میخورد. UR - https://alavi.ihcs.ac.ir/article_5145.html L1 - https://alavi.ihcs.ac.ir/article_5145_549e9c61e5783e69939048c912ddb2c1.pdf ER -