رمضان رضایی؛ یدالله رفیعی
دوره 7، شماره 14 ، آبان 1395، ، صفحه 41-57
چکیده
نوستالژی یک حالت روحی بوده و یکی از رفتارهای ناخود آگاه انسان به شمار میآید که در پی انگیزشهای فردی یا اجتماعی و سیاسی به وجود میآید. امام علی(ع) نیز به عنوان یک انسان که در جامعه خویش زندگی میکرد و واقعیتهای آن را ملاحظه مینمود، گاهی چنین حسی برایش دست میداد. مرور گذاری کتاب نهج البلاغه بیانگر انعکاس حس غربت امام ...
بیشتر
نوستالژی یک حالت روحی بوده و یکی از رفتارهای ناخود آگاه انسان به شمار میآید که در پی انگیزشهای فردی یا اجتماعی و سیاسی به وجود میآید. امام علی(ع) نیز به عنوان یک انسان که در جامعه خویش زندگی میکرد و واقعیتهای آن را ملاحظه مینمود، گاهی چنین حسی برایش دست میداد. مرور گذاری کتاب نهج البلاغه بیانگر انعکاس حس غربت امام به خاطر رخدادهای جامعه پیرامونش است. نیرنگ دشمنان، ساده لوحی سپاهیان، دغدغه آینده مردم، نگرانی به خاطر تساهل دینی و کاهلی در اجرای احکام و انحراف جامعه از مسیر اصلی، چیزهایی بود که بیشتر بدان حس دامن میزد. پژوهش حاضر با تکیه بر روش تحلیلی ـ توصیفی سعی دارد به این پرسش اصلی پاسخ بگوید که حس نوستالژیک امام در نهجالبلاغه چگونه منعکس شده است؟ یافتههای پژوهش بیانگر آن است که ابعاد گوناگون نوستالژی در نهجالبلاغه انعکاس یافته است و دو بعد سیاسی و دینی نوستالژیک بیشتر از سایر جنبهها مشهود است.
